Op 16 januari 2009, 12 weken na de dood van hun moeder door leukemie, sterven de 3 oudste dochters van Izzeldin Abuelaish en hun nichtje wanneer hun slaapkamer in Gaza in stukken wordt gereten door een Israëlische raket.

Ikzal niet haten vertelt de tragedie, maar ook het levensverhaal van hun vader, een gerenommeerde en geëngageerde arts, die patiënten behandelt aan beide zijden van het conflict. Dit boek vertelt over de extreme armoede in het vluchtelingenkamp waar hij opgroeide, zijn immense inspanning om een wereldwijd expert te worden rond fertiliteit en zijn niet aflatende inzet voor verzoening en vrede in de regio.

Zijn verhaal is eerlijk en aangrijpend en toont zijn moed in situaties waarbij de meesten van ons zich totaal verslagen zouden voelen. Hij voelt geen haat of woede tegen de moordenaars van zijn dochters, vraagt geen sympathie voor de familietragedie, maar houdt een pleidooi voor verzoening.

'Laat mijn dochters de laatsten zijn die sterven. Laat deze tragedie de ogen van de wereld openen. Ik zou met de dood van mijn dochters kunnen leven als ik wist dat zij het laatste offer waren op weg naar vrede tussen Palestijnen en Israëli's.'