Komt je moeder dichterbij naarmate het afscheid langer geleden is? Leo Fijen verloor zijn moeder twaalf jaar geleden en heeft het gevoel dat zij meer en meer in zijn hart leeft. Manu Keirse schreef ooit over zijn overleden moeder dat hij haar de tijd moet geven om hem meer over haar te leren, door de dood heen. Twee auteurs die vaak over rouw en verdriet schrijven, nemen die tijd en gaan met elkaar in gesprek over de vraag hoe het toch mogelijk is dat moeders tot ons blijven spreken, ook zo veel jaar na hun overlijden. Dit inspirerende en troostende boek is een persoonlijke zoektocht van Manu Keirse en Leo Fijen. Ze vertellen over de betekenis van hun moeders voor hun leven, werk en idealen. Ook geven ze tal van voorbeelden hoe moeder nog elke dag verder leeft in hun hart. Daarmee zeggen ze de lezers dat het nooit te laat is om na te denken over de relatie met hun eigen moeder. Een relatie die door de dood heen opnieuw van betekeniskan worden door een oude foto, een teruggevonden brief, favoriete bloemen of een bijzonder gedicht. Als tekens van de overkant.