Wie nu protesteert tegen de standbeelden van Leopold II, haalt de motivatie hiervoor bij Daniel Vangroenweghe; hij bracht met zijn onderzoek Leopolds wandaden in Congo aan het licht.

Het ging niet om geïsoleerde excessen, maar om een systeem waarbij alle betrokken op de hoogte waren van de gruweldaden, ook Leopold II.

Om hun gebied voor te bereiden op rubberexploitatie, vermoordden troepen duizenden Congolezen, werden dorpen vernield en plantages in brand gestoken. Districtscommissaris Fiévez, een van de beruchtste kolonialen, schreef dat zijn soldaten hem in één dag 1100 afgehakte handen hadden gebracht: handen van Congolezen die doodgeschoten waren omdat er onvoldoende rubber was getapt ...

Vangroenweghe was met Rood Rubber in 1985 een van de eersten die in ons land een diepgravend verslag schreef over de gruwelijke handel en wandel van Leopolds bezetting in het hart van Afrika. Zich baserend op tien jaar onderzoek, twintig verschillende archieven in binnen- en buitenland, nooit eerder gepubliceerde documenten van de onderzoekscommissie en getuigenissen schetst de auteur structuur, opzet en reikwijdte van de rubberontginning.
Dwangarbeid, verwoestingen, honger, epidemieën en uitbuiting decimeerden de plaatselijke bevolking en zorgden voor een ongezien menselijke tragedie die tot op vandaag doorloopt.