Bert Danckaert, esthetiek van het alledaagse Bert Danckaert fotografeert alledaagse situaties - voornamelijk muren - van Havana tot Beijing. Dit boek toont het decor van het nu, een Simple Present. In zijn uitgepuurde foto's toont Bert Danckaert de alledaagse stedelijke omgeving op een nooit geziene manier. De precieze fragmenten van ordinaire straatgevels die hij vastlegt op zijn omzwervingen in wereldsteden krijgen een beeldende autonomie. Zijn werk situeert zich in het spanningsveld tussen documentaire topografie en picturale verbeelding, tussen herkenbare banaliteit en abstractie. Danckaert maakt beelden van een tweedimensionale wereld, subtiele kleurvelden en geometrische patronen; ready-made schilderijen die onvermijdelijk associaties oproepen met Raoul de Keyser of Mark Rothko. Dit boek is een co-editie met Roberto Polo Gallery en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen.

---

Bert Danckaert drew the eighty-six photographs in this book from eighteen cities on four continents between 2007 and 2013. Depending on the spectator’s empathy, Danckaert’s photographs may be read on formal or documentary levels, or both. He turns ordinary, often unrecognizable fragments of urban reality into extraordinary works that reveal a profound knowledge and understanding of the history of modern art, especially its painterly, narrative, conceptual and constructivist currents. Inge Henneman, former curator of the Museum of Photography in Antwerp and professor of the history of photography at the Royal Academy of Fine Arts in the same city, wrote of his work:

“Bert Danckaert’s bizarre cityscapes deal with the paradox of non-figurative simplicity, as well as with the complexity of meaning and metaphor. His ‘urban still-lives’ breathe a kind of strangeness that can only emanate from the familiar. ‘Found’ sidewalks, walls, and street furniture refer more to minimalist art than to the conventions of documentary photography. In his absurd compositions, a recognizable and banal reality appears as a stage set, props and trompe l’oeil included, while the actors are absent.”