In Europa komt deze coronacrisis boven op een onverteerde eurocrisis.

De globalisering is aan iedere controle ontsnapt, de financiële wereld draait bij de gratie van de centrale banken: technocratische instellingen die geen politieke controle kennen.

Hoe ziet de toekomst van de Europese Unie eruit, nu zo pijnlijk duidelijk is geworden dat politieke solidariteit een wankel gegeven is. De gewone politieke debatten werden opgeschort en vervangen door pure crisispolitiek. De normale democratie, in de mate dat die nog voorhanden was, werd tijdelijk opzigeschoven.

Geopolitiek is dit de eerste wereldwijde crisis sinds de Tweede Wereldoorlog waarin de VS niet het voortouw nemen.
Dearmoede en de ongelijkheid zullen nog toenemen.
De wereldhandel zal dit jaar met 32% krimpen, bij de crisis van 2008 bleef de klap beperkt tot 12%.
De voorbije 20 jaar heeft China zich opgewerkt tot de tweede economie van deze wereld en is het land een grote producent geworden van geneesmiddelen en ander medisch materiaal.
Dat leidt tot spanningen in de toelevering naar de rest van de wereld. De roep naar kortere ketens zal steeds luider klinken.
Deze crisis is niet gebonden aan een of ander systeem, hetzij economisch of politiek. Ze dwingt tot ongeziene maatregelen omdat de omvang en impact van de dreiging onbekend zijn.